Ata
Intern
- 21 април 2007
- 412
- 4
Уште една тема која мене ми е многу интересна, а за која непотребно не се обрнува многу внимание
Многу често користен метод е пребарувањето на ѓубрето на потенцијалната жртва или на компанијата во која сакате да направите упад. Многумина од нас многу бтни информации запишуваме на лист хартија кои понатаму ги фрламе во корпата за отпадоци. Многу често главна мета на напаќачите се првите контејнери кои се најблиску до компанијата затоа што многу веројатно е дека таму е фрлено ѓубрето од компанијата. Со се поголемиот број на бездомници кои пребаруваат низ контејнерите во потрега по остатоци на храна, едниствено што треба да напарвите за да не бидете сумлив е да почекате да падне ноќта, да облечете стари, искината и извалкани алишта, и доколку сакате да бидете ептен афтентични да не се бањате една недела, тогаш никој нема да се посомнева дека не сте бездомник, па слободно може да пребарувате низ ѓубрето додека ви сака душа. Исто така многу лесно може да дојдете до униформа на јавното претпријатие за хигиена, па тогаш може и „легално“ да пребарувате.
Многу од компаниите користат машини за сечење на хартијата, но сепак со тоа хартијата не е целосно оштетена, туку само делумно. Доколку имате малце слободно време и упорност може да ги составите малите делчиња, па дури може и да ви стане сето тоа интересно, бидејќи тоа не е ништо друго освен местење на слагалици.
Некои компании бидејќи се многу професионални често ѓубрето го ставаат во посебни црни кеси, па така кога ќе пребарувате низ контејнерот одма може да направите првична селекција.
Исто така, многу компании фрлаат стари записници, листи со вработени на кои ги има сите податоци за вработените од лични податоци до назив на работно место и сл. Се фрлаат и многу драфт нацрти на слениот голем производ, листови со лични податоци, телефони, имиња, емаил адреси, лозини и сл.
Сето ова изгледа смешно и наивно, но колку е ова сериозно укажува и фактот дека многу колеми корпорации имаат најмено приватни фирми да се грижат за отаподоците што ги произведвуа комапанијата. Па така, секоја вечер се собира ѓубрето во посебни камиони, се носи во центри каде што се уништува. Притоа обично во договорите стои дека хартијата мора да се уништи т.е да се запали а не да се препродаде на некоја компанија за рециклирање на хартија.
Многу често користен метод е пребарувањето на ѓубрето на потенцијалната жртва или на компанијата во која сакате да направите упад. Многумина од нас многу бтни информации запишуваме на лист хартија кои понатаму ги фрламе во корпата за отпадоци. Многу често главна мета на напаќачите се првите контејнери кои се најблиску до компанијата затоа што многу веројатно е дека таму е фрлено ѓубрето од компанијата. Со се поголемиот број на бездомници кои пребаруваат низ контејнерите во потрега по остатоци на храна, едниствено што треба да напарвите за да не бидете сумлив е да почекате да падне ноќта, да облечете стари, искината и извалкани алишта, и доколку сакате да бидете ептен афтентични да не се бањате една недела, тогаш никој нема да се посомнева дека не сте бездомник, па слободно може да пребарувате низ ѓубрето додека ви сака душа. Исто така многу лесно може да дојдете до униформа на јавното претпријатие за хигиена, па тогаш може и „легално“ да пребарувате.
Многу од компаниите користат машини за сечење на хартијата, но сепак со тоа хартијата не е целосно оштетена, туку само делумно. Доколку имате малце слободно време и упорност може да ги составите малите делчиња, па дури може и да ви стане сето тоа интересно, бидејќи тоа не е ништо друго освен местење на слагалици.
Некои компании бидејќи се многу професионални често ѓубрето го ставаат во посебни црни кеси, па така кога ќе пребарувате низ контејнерот одма може да направите првична селекција.
Исто така, многу компании фрлаат стари записници, листи со вработени на кои ги има сите податоци за вработените од лични податоци до назив на работно место и сл. Се фрлаат и многу драфт нацрти на слениот голем производ, листови со лични податоци, телефони, имиња, емаил адреси, лозини и сл.
Сето ова изгледа смешно и наивно, но колку е ова сериозно укажува и фактот дека многу колеми корпорации имаат најмено приватни фирми да се грижат за отаподоците што ги произведвуа комапанијата. Па така, секоја вечер се собира ѓубрето во посебни камиони, се носи во центри каде што се уништува. Притоа обично во договорите стои дека хартијата мора да се уништи т.е да се запали а не да се препродаде на некоја компанија за рециклирање на хартија.
